Van goeie weeën en 3 cm ontsluiting, naar een week later bevallen

Tamar is ruim 39 weken in verwachting van hun derde kind. Zij en Thijs hebben al een dochter Annika bij wie ik ook hun doula was. Eerder kregen ze dochter Nanou welke voor altijd in hun hart zal zijn. En nu verwachten ze een jongetje!

De vorige keer beviel Tamar in het ziekenhuis in bad, een ongecompliceerde geboorte waarbij ze haar hele gezicht vol gesprongen adertjes perste omdat het echt heel veel moeite kostte om Annika eruit te krijgen. Maar het lukte en zelfs zonder dat ze gehecht hoefde te worden.

Nu kiezen Tamar en Thijs voor een thuisbevalling en ze hebben hiervoor een bevalbad gehuurd. Ze hopen dat de bevalling nog even op zich laat wachten want dochter Annika heeft corona. Zorgverleners zullen daarom in volledig beschermende kleding de geboorte moeten begeleiden, tenzij Annika op dat moment niet in huis is.

Donderdag

11:20 uur

Maar helaas, de dag nadat ze horen dat Annika corona heeft krijgt Tamar weeën! Annika is logeren bij opa en oma, dus Tamar kan wel thuis bevallen zonder ingepakte zorgverleners. Ze houdt me op de hoogte van de vorderingen en wanneer de verloskundige langs komt voor een eerste controle vraagt ze mij ook te komen.

15:25 uur

Tamar zit beneden op de bank in de zon, ik zie dat ze tijdens elke wee spanning opbouwt in haar lichaam, alsof ze de kramp probeert tegen te houden. Ik help haar ontspannen en de weeën toe te laten en dan gaat het beter. Ze heeft nu regelmatige weeën maar ze zijn nog niet heel sterk. Wanneer ze rustig mee ademt is het goed te doen.

Terwijl Thijs in de slaapkamer het bevalbad vult komt de verloskundige binnen en onderzoekt Tamar. Ze heeft 3 centimeter ontsluiting, het lijkt begonnen te zijn!

17:00 uur

De verloskundige gaat weer weg, het bad is klaar voor gebruik en Thijs maakt een heerlijke maaltijd voor ons klaar. De weeën zijn nu nog te doen en we hebben misschien nog een lange nacht voor de boeg, dus we laten het ons alle drie smaken.

19:44 uur

De verloskundige is nog even terug om te kijken hoe het gaat, maar helaas zijn de weeën nagenoeg verdwenen. Tamar heeft al even een rondje in de buurt gelopen maar zonder effect. Na gezamenlijk overleg besluiten de verloskundige en ik weer naar huis te gaan, in de hoop dat de bevalling alsnog doorzet die nacht.

Vrijdag

11:00 uur

Mijn telefoon is de hele nacht stil gebleven… De weeën zijn helemaal weg, vertel je aan de telefoon. Ondertussen ziet de slaapkamer eruit als een ontplofte verloskamer met het gevulde bevalbad, celstofmatjes ter bescherming van het matras en overal spullen uit het kraampakket… Ik help Tamar onderzoeken wat haar nu gaat helpen. Na twee fijne telefoongesprekken besluit ze alles van de bevalling weer op te ruimen zodat het weer een normale slaapkamer is. Door zo het gewone leven weer op te pakken hoopt ze de teleurstelling van gisteravond te doorbreken. Ik zeg haar: “Bedenk maar dat het een gewone vrijdag is, Annika komt thuis van haar logeerpartij en jullie hebben een heerlijk vrij weekend voor de boeg. Alsof er niets aan de hand is, gewoon een zwangere die met verlof is. En bel nog even een vriendin, je hoeft je tranen hierover niet weg te stoppen.” Dat doet ze, en ondanks dat de tranen nog de hele verdere dag blijven komen, lukt het haar om te accepteren dat de bevalling niet heeft doorgezet en dat ze slechts een flinke oefening in geduld hebben gehad! Uiteindelijk hebben ze een heerlijk weekend met zijn drietjes en hebben we maandag pas weer contact.

Maandag

12:03 uur

Tamar voelt zich naar omstandigheden goed. Ze gaat nog voor een lekkere voetreflexmassage, Annika mag uit quarantaine en het is haar gelukt om zich weer ‘met verlof’ te voelen in plaats van ‘aan het bevallen’.

Woensdag

05:15 uur

Tamar is nu 40 weken zwanger. We zijn inmiddels een week verder vanaf het moment dat iedereen dacht dat de bevalling begonnen was. Mijn telefoon gaat, op het display zie ik dat het Thijs is. “Maaike, Tamar heeft sinds half 4 goeie weeën, het is nu echt begonnen, de verloskundige komt er ook aan. Wil je komen?” Jazeker wil ik dat! Ik vraag Tamar nog even aan de telefoon en help haar door een paar weeën heen want die klinken zo sterk. Het zou wel eens heel snel kunnen gaan, denk ik. Snel kleed ik me aan en spring op de fiets met mijn doulakoffer achterop.

06:00 uur

Tamar staat naast het bed heftige weeën op te vangen. Ze maakt daarbij gebruik van het TENS apparaat. Het gaat hard, dat is duidelijk te zien en te horen aan haar lichaamstaal en stemgeluid. Het klinkt alsof de baby ieder moment geboren kan worden wanneer ze het helemaal toe zou laten. Maar ze lijkt zich in te houden omdat Annika twee deuren verder ligt te slapen en omdat het bad nog niet gevuld is. Het liefste wil ik bij haar blijven om met haar samen rustig de weeën op te vangen maar ik weet ook hoe fijn ze het bad heeft gevonden de vorige keer. Ik kies ervoor om samen met Thijs en de verloskundige als een gek het bad en de kamer klaar te maken voor de geboorte.

De slaapkamer is helemaal gevuld met mensen en spullen, ondertussen proberen we al in- en uitlopend, de slaapkamerdeur toch zo veel mogelijk dicht te houden voor Annika. En Tamar staat daar maar op haar vaste plek naast het bed, ze kan geen kant meer op en ze lijkt haar benen zelfs bij elkaar te houden alsof de baby er bijna uitvalt.

06:15 uur

Het bad is nog niet vol genoeg met water, de verloskundige stelt voor om te beginnen met persen op de baarkruk. Vanwege de weinige hoeveelheid ruimte die nog over is in de kamer, betekent dit dat Tamar op de baarkruk zit direct naast het bad. Met haar ene arm leunt ze op de badrand, ik zie dat ze het TENS apparaat nog vastheeft. Uhm, water en elektrodes, geen heel goede combi, zachtjes pulk ik het apparaatje tussen haar verkrampte vingers vandaan en leg het weg.

Tamar kan het persen echt niet meer tegenhouden, het hoofdje komt lager en lager. Ik hou het waterniveau heel goed in de gaten, ze kan er bijna in. Maar de verloskundige hoort dat de baby te veel dipt met de hartslag en wil wel graag dat hij nu geboren wordt. Ik check nog een laatste keer het waterniveau en zeg zachtjes tegen de verloskundige dat Tamar er nu wel in kan. Maar ze durft het voor de conditie van de baby niet aan en zo laat Tamar haar persdrang op de baarkruk eindelijk volledig de vrije loop en staat direct daarna het hoofdje.

Thijs is achter haar met zijn handen op haar schouders. Hij ziet hoe Tamar net als bij Annika ontzettend hard moet persen om het hoofdje geboren te laten worden. Maar ze doet het helemaal zelf, op eigen kracht en het lukt haar. Zelfs nadat het hoofdje geboren is moet ze nog steeds voluit persen om het lijfje en de billen eruit te duwen.

06:33 uur

Maar dan is hij er hoor! Tamar pakt hem aan en meteen breekt een glimlach door bij haar en bij Thijs. In die volle slaapkamer, op niet meer dan een vierkante meter ruimte, ingeklemd tussen bad, bed en kledingkast, bevinden zich op dit moment 5 mensen: De verloskundige, mama, papa, ikzelf en een prachtige, blozende, mollige baby! En Annika heeft niets gemerkt, die heeft door de hele bevalling heen geslapen!

Na 20 minuten genieten van dit nieuwe mensje wordt de navelstreng doorgeknipt en de placenta zonder problemen geboren. Benno wil meteen aan de borst en even later ligt hij heerlijk tegen de blote borst van papa aan te slapen. Zowel papa als mama zijn moe maar voelen zich goed! Even later komt ook Annika erbij en wordt Benno gewogen. Zijn gewicht blijkt 4330 gram!

Terugkijkend

Wat is het ontzettend knap van Tamar en van Thijs, dat ze zich zo hebben weten te resetten na de misleidende 3 centimeters van een week geleden. Door het bad weer helemaal op te ruimen en zo de slaapkamer weer in normale staat te maken, door even flink haar hart te luchten bij een vriendin, door met hun gezin gewoon weer leuke dingen te gaan doen zoals ze normaal gesproken ook zouden doen in het verlof. Zo hebben ze de knop om weten te zetten en de natuur haar gang kunnen laten gaan.

Al met al heeft de bevalling maar 3 uur geduurd waardoor het een heel heftige fysieke ervaring was voor Tamar. De vorige bevalling vond ze prettiger omdat ze daar meer tijd kreeg om mee te gaan in het overweldigende proces van de weeën. Aan de andere kant vond ze het deze keer juist heel fijn om in hun eigen kamer te bevallen en daarna in haar eigen bed te zitten met de nieuwe baby, Annika en opa en oma erbij, om vervolgens heerlijk onder haar eigen douche te stappen.

Lieve 4, het was me een waar genoegen jullie weer te mogen ondersteunen. Wat hebben we een bijzondere periode met elkaar gedeeld met twee geboortes, twee keer Zwangles en ook nog lessen Rock ’n Romper. Voor mij enorm genieten om Annika en Benno op deze manier te kunnen zien opgroeien tot de zelfstandige, blije, eigenzinnige minimensjes die ze al zijn of worden. De herinneringen hieraan zal ik voor altijd koesteren! Veel geluk samen, liefs, Maaike

Alle foto’s zijn door mijzelf gemaakt en met toestemming van de ouders geplaatst.

Archieven

CONTACT
Maaike Rijnsburger
06 1339 0048
info@maaikerijnsburger.nl

POSTADRES
Maaike Rijnsburger
Edmond Audranstraat 251
3543 BH Utrecht

Alle rechten
voorbehouden.
KVK: 58707719
BTW-id: NL002062534B60

× Hoe kan ik je helpen?